Гэта знаходка – не проста чарговы рэдкі від, а сімвал адраджэння і надзеі для беларускай прыроды. Люцік шматлісты, са сваімі надземнымі і воднымі формамі, з'яўляецца паказчыкам унікальных, добра прагрэваемых вадаёмаў, якія важныя для біяразнастайнасці і патрабуюць асаблівай абароны.
Яго вяртанне сведчыць аб тым, што нават зніклыя віды могуць знайсці прытулак, але толькі калі мы будзем берагчы іх далікатнае асяроддзе.
Доўгі час існаванне люціка шматлістага ў Беларусі не пацвярджалася, і ён лічыўся рэгіянальна зніклым. Раней адзначаліся адзінкавыя месцы яго прарастання ў Жыткавіцкім і Лоеўскім раёнах. Гэты від расце ва вільготных, добра праграваемых месцах, часта ў невялікіх вадаёмах, і ўключаны ў многія рэгіянальныя Чырвоныя кнігі.
Люцік шматлісты — усходнееўрапейска-казахстанскі стэпавы від, які рэдка сустракаецца па ўсім арэале. Гэта цеплалюбівы адналетнік з кароткім вегетацыйным перыядам, здольны да рэзкіх ваганняў колькасці ад года да года, нават да поўнай адсутнасці раслін у халодныя вясну і лета.
Ён цвіце з чэрвеня па жнівень і размножваецца насеннем. Наземныя формы звычайна дасягаюць 5-20 см, а водныя могуць вырастаць амаль да 50 см. Знаходка падкрэслівае важнасць сістэмных даследаванняў флоры і неабходнасць захавання такіх далікатна збалансаваных экасістэм.