Нягледзячы на 25-годдзе афіцыйнага прызнання, колькасць племянных жывёл скарачаецца, а дзейснае заканадаўства стварае перашкоды для прыватных уладальнікаў. Эксперты б'юць трывогу і заклікаюць да неадкладных мер для захавання гэтых вынослівых і непатрабавальных жывёл.
Беларуская запражная парода коней, выведзеная яшчэ ў канцы XIX стагоддзя і афіцыйна прызнаная 25 гадоў таму, апынулася ў крытычным становішчы. Колькасць племянных кобыл і жарабцоў, неабходных для падтрымання папуляцыі, катастрафічна нізкая.
Галоўны заатэхнік-селекцыянер Белплемжыўаб'яднання Тамара Дракіна паведаміла газеце «Навука», што сёння ва ўсёй краіне налічваецца толькі каля 200 дзейсных кобыл і не больш за 26-27 жарабцоў.
«Трэба неяк выпраўляць сітуацыю», — падкрэсліла яна.
Адна з галоўных праблем заключаецца ў існуючым заканадаўстве. Яно не дазваляе прыватным уладальнікам атрымліваць племянны маладняк.
Для гэтага ім неабходна атрымаць статус юрыдычнай асобы, прайсці атэстацыю і выканаць шэраг іншых патрабаванняў, што робіць працэс складаным і непрывабным для большасці ахвотных займацца развядзеннем.
Страта генетычнай разнастайнасці і заклік да дзяржпраграм
Вядучы навуковы супрацоўнік НПЦ па жывёлагадоўлі Ганна Рудак падкрэсліла вострую неабходнасць распрацоўкі дзяржаўных праграм для захавання пароды. Яна адзначыла, што з-за адмовы некаторых гаспадарак ад племянной конегадоўлі (засталося ўсяго сем суб'ектаў, што вельмі мала для папуляцыі), губляюцца ўнікальныя гены. Гэта пагражае генетычнай разнастайнасці пароды, робячы яе больш уразлівай да хвароб і зніжаючы адаптацыйныя здольнасці.
Беларуская запражная парода коней – гэта не проста жывёлы, гэта частка нацыянальнай культурнай і біялагічнай спадчыны. Яны вядомыя сваім сярэднім ростам, вынослівасцю і непераборлівасцю ў кармленні, што робіць іх ідэальнымі для сельскагаспадарчых работ і ўстойлівага развіцця ў сельскай мясцовасці.
Захаванне гэтай пароды мае важнае экалагічнае і культурнае значэнне, бо яна ўяўляе сабой унікальны генетычны фонд, адаптаваны да мясцовых умоў, і сімвалізуе традыцыйны беларускі лад жыцця і працы